زندگی زاده مرگ (از نگاه مولانای بلخی و کریشنامورتی هندی)

مولانا انسان آکاه را زندهء و زنده را کشنده نفس مادون می‌داند. کریشنامورتی نیز معتقد است زندگی پیمودن راه مرگ است! اگر مرگ ترس تلخی به کام انسان می‌ریزدء با شناخت از خویش می‌توان از باور کهنه از مرگ رها شد و از آستان مرگ و ساحت آن درسی بزرگ گرفت که مژده پایان تکرار بیهوده را به زادش نو نوید می‌دهد! چونکه اندر مرگ بیند صد وجود همچو پروانه بسوزاند وجود بنابراین بر آن شدیم که هر باور تاریک و تلخ را از مرگ برگیریم و به یاری کلام گوهرین دو استادء شهدی برگرفته سپیدی و نور به سیمای ساطع شده از مرگ تابان کنیم.